” اهتمام ورزیدن در تعلیم قرآن به دانش آموزان ”
باید تعلیم قرآن را در سه مقطع پیگیری کنیم: مقطع روخوانی قرآن، مقطع روان‌خوانی قرآن، مقطع فهم مفاهیم قرآن. در مقطع روخوانی قرآن برای اینکه بچه قرآن را یاد بگیرد هیچ لزومی وجود ندارد که داستان‌های قرآنی را ذکر کنید. این داستان‌ها را بگذاریم برای کتب تاریخ و دینی. دانش‌آموز در فراگیری قرآن متمرکز شود. مقطع دوم؛ مقطع روان‌خوانی قرآن است یعنی دانش‌آموز بتواند راحت قرآن را بخواند یا همه مردم ایران بعضاً در ده سال آینده بتوانند راحت قرآن را بی‌غلط بخوانند. مقطع سوم؛ مقطع درک مفاهیم قرآنی است. مقطع دوم می‌تواند در دوره راهنمایی باشد ولی مقطع سوم در دوره دبیرستان واقع شود یا تقسیم‌بندی‌های دیگری که ممکن است صورت گیرد. من در سال‌های قبل از انقلاب در مشهد جلسات گوناگونی داشتم که از جمله آنها، جلسه قرآن در مسجد کرامت بود. در آنجا گاهی اوقات برای جوان‌ها واژه‌های قرآنی را شرح داده و می‌گفتم من یک آیه قرآن را می‌خوانم شما ببینید آیا معنای آن را می‌فهمید یا خیر. اگر ما بتوانیم کاری کنیم که دانش‌آموزان معنای کلمات پرتکرار قرآن را یاد بگیرند چقدر به درک مفاهیم توسط آنها کمک شده است.(بیانات امام خامنه ای ۱۳۷۹/۱۰/۲۷) باید نسبت به امر قرآن اهتمام ورزید؛ زیرا قرآن همه چیز ماست.(بیانات مقام معظم رهبری ۱۳۶۸/۱۲/۰۴) درباره قرآن هرچه تلاش کنید، زیادى نیست. سعى کنید از اساتید استفاده شود؛ به آموزش و تفهیم قرآن و تحفیظ آن نسبت به نوجوانان اهتمام ورزیده شود.(بیانات حضرت آیت الله العظمی خامنه ای ۱۳۶۸/۰۹/۲۸)
