” رواج قرآن در حکومت اسلامی را قدر بدانیم! “
قدم اوّل براى عمل کامل به قرآن،آشنایى با متن قرآن است.در رژیم طاغوت، مردم ما با قرآن آشنا نبودند.کسانى که مى توانستند قرآن را از رو بخوانند آن هم به صورت غلط محدود بودند.جوانان و کسانى که در مدارس دوره پهلوى رشد پیدا کرده بودند،با قرآن هیچ آشنایى نداشتند.اگر یک وقت پدر و مادر مؤمنى داشتند،آنها در گوشه اى دوره قرآنى مى گذاشتند و خودشان یاد مى گرفتند. مدارس ما در آن روز، حامل مسئولیت تربیت قرآنى نبود؛ قرآن در فضاى جامعه، غریب بود. در این شهر تهران بزرگ، دوره هاى قرآن که چند نفر دور هم مى نشستند و استادى به آنها درس مى داد تجوید،یا قرائت معدود بودند.در شهرهاى دیگر هم همینطور بود.وقتى قرآن وارد جامعه مى شود،حضور قرآن،حلاوت خود را به کامها مى چشاند. امروز قرآن در کشور ما سیطره دارد.
قدم اوّل، یاد گرفتن متن قرآن است و این باید روز به روز زیاد شود. اگر بخواهیم همه قرآن را بیاموزند عدّه اى باید در اوج قرار گیرند مثل همه چیز دیگر همینطور که اگر بخواهید ورزش، همگانى شود، بایستى عدّه اى قهرمان را جلوِ چشم مردم نگه دارید. اگر بخواهید قرآن در خانه ها، بین بچه ها، بین بزرگها، بین زنها و مردها رواج پیدا کند، بایستى قهرمانان قرآنى را احترام کنید. این است که ما به اینها احترام مىکنیم. اینها حامل قرآنند، اینها عزیزند. زبان اینها عزیز است، لبها و دلهاى اینها عزیز است چون با قرآن مأنوس است. جان ما به قربان قرآن! اما اینجا تمام نمى شود؛ حفظ قرآن، فهمیدن مفاهیم و ترجمه کلمه کلمه قرآن، براى کسانى که به زبان عربى آشنایى ندارند، لازم است. وقتى که کلمات قرآن را فهمیدید، آن وقت تدبّر لازم است. حتى آن کسى که الفاظ عربى را هم خوب بلد است، اگر تدبّر نکند، بهره کمى از قرآن خواهد برد. در قرآن، تدبّر لازم است تدبّر یعنى اندیشیدن در مفاهیم قرآنى این سخن عمیقى است، این سخن بزرگى است؛ باید در آن تدبّر کرد. گوینده آن، ذات اقدس الهى است. کلمات آن هم متعلق به ذات اقدس الهى است یعنى الفاظش، نه فقط مفاهیم آن لذا بایستى در آن دقّت کرد، باید آن را فهمید، باید در آن غور کرد. اینها حاصل نمى شود، مگر با انس با متن قرآن. (بیانات امام خامنه ای ۱۳۷۷/۰۸/۲۶)